هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از یار خود می‌خواهد که او را رها نکند و از رنج و خستگی دور نگه دارد. شاعر از عناصری مانند زلف، ابرو، و مسجد برای بیان احساسات خود استفاده کرده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و عارفانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۵ - غزل
زلفای قجریر درهم و بشکسته مکن واز
درهای سلامت ر بروم بسته مکن واز
گر مار مخی،ها، نمخی نه، دوکلیمه
اینبار مور مثل همه بار خسته مکن واز
یار اینجیه ا‌مشو مخن آوازه موذن
تام، خادم مچد، درگلدسته مکن واز
از زلف کتا ابروی پیوسته شو و روز
عمرم رکتا، رنجم ییوسته مکن واز
درهای سلامت ر بروم بسته مکن واز
گر مار مخی،ها، نمخی نه، دوکلیمه
اینبار مور مثل همه بار خسته مکن واز
یار اینجیه ا‌مشو مخن آوازه موذن
تام، خادم مچد، درگلدسته مکن واز
از زلف کتا ابروی پیوسته شو و روز
عمرم رکتا، رنجم ییوسته مکن واز
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴ - غزل
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶ - از یک غزل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
