۲۲۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴ - غزل

روی ماهت‌ ر ببین تا عشقم باور کنی
رنگ زردم ر ببین تا جورت کمتزه کنی

نصب شو وخت که بوی زلفهات ر مشنوم
کرببینی روزمز، خاک سیا وزسرکنی

زلف کر لیلیزآزی بیشتر مزن قیچی که واز
مثل پیشتر نِمْتَنی چرخ مُو رَ چِنْبَرْ کِنِی

ای بهار اُ‌قذر به پیش مو مخن والنازعات
گر بحال مو بیفتی الذی را ز برکنی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳ - غزل
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵ - غزل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.