هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و غزل‌گونه است که در آن شاعر از معشوق خود با تصاویر و استعاره‌های زیبا مانند ماه، رنگ زرد، زلف سیاه و بهار یاد می‌کند. شاعر احساسات عمیق خود را با توصیف طبیعت و عناصر آن بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات نیاز به تفسیر دارند و مناسب سنین بالاتر هستند.
شمارهٔ ۴ - غزل
روی ماهت ر ببین تا عشقم باور کنی
رنگ زردم ر ببین تا جورت کمتزه کنی
نصب شو وخت که بوی زلفهات ر مشنوم
کرببینی روزمز، خاک سیا وزسرکنی
زلف کر لیلیزآزی بیشتر مزن قیچی که واز
مثل پیشتر نِمْتَنی چرخ مُو رَ چِنْبَرْ کِنِی
ای بهار اُ‌قذر به پیش مو مخن والنازعات
گر بحال مو بیفتی الذی را ز برکنی
رنگ زردم ر ببین تا جورت کمتزه کنی
نصب شو وخت که بوی زلفهات ر مشنوم
کرببینی روزمز، خاک سیا وزسرکنی
زلف کر لیلیزآزی بیشتر مزن قیچی که واز
مثل پیشتر نِمْتَنی چرخ مُو رَ چِنْبَرْ کِنِی
ای بهار اُ‌قذر به پیش مو مخن والنازعات
گر بحال مو بیفتی الذی را ز برکنی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳ - غزل
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵ - غزل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
