هوش مصنوعی: متن بالا به زیبایی رابطه بین غم و شادی در زندگی را از طریق تصاویر طبیعت مانند ابر گریان و بهار خندان نشان می‌دهد. شاعر بیان می‌کند که گریه امروز (نماد سختی‌ها) منجر به خنده فردا (نماد شادی و امید) می‌شود. طبیعت با عناصری مانند ابر، بهار، ارغوان، نسترن و مرغان مست، این چرخه را به تصویر می‌کشد و پیام امیدواری و پذیرش فراز و نشیب‌های زندگی را منتقل می‌کند.
رده سنی: 12+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های طبیعی ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل‌درک نباشد.

در پی هر گریه

من، بر این ابری که این سان سوگوار
اشک بارد زار زار
دل نمی‌سوزانم ای یاران، که فردا بی‌گمان
در پی این گریه می‌خندد بهار.

ارغوان می‌ رقصد، از شوق گل‌ افشانی
نسترن می‌تابد و باغ است نورانی
بید، سرسبز و چمن، شاداب، مرغان مست مست
گریه کن! ای ابر پربار زمستانی
گریه کن زین بیشتر، تا باغ را فردا بخندانی!

گفته بودند از پس هر گریه آخر خنده‌ای‌ست
این سخن بیهوده نیست
زندگی مجموعه‌ای از اشک و لبخند است
خنده شیرین فروردین
بازتاب گریه پربار اسفند است.

ای زمستان! ای بهار
بشنوید از این دل تا جاودان امیدوار:
گریه امروز ما هم، ارغوان خنده می‌آرد به بار 
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:در پی هر خنده
گوهر بعدی:عدالت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.