هوش مصنوعی: این متن شعری است که با لحنی انتقادی و احساسی، ایرانیان را به بازنگری در وضعیت خود و یادآوری عظمت تاریخی و فرهنگی‌شان فرا می‌خواند. شاعر از نادانی و سرگردانی مردم انتقاد می‌کند و آن‌ها را به الگو گرفتن از اروپا و یادآوری بزرگان گذشته مانند کورش، داریوش، خسرو، شاپور، زردشت، محمد، علی، رستم و سام نریمان تشویق می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم انتقادی و تاریخی است که درک آن‌ها نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آگاهی تاریخی دارد. همچنین، برخی از اشارات به شخصیت‌های تاریخی و مذهبی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

ای ایرانی (در دستگاه دشتی)

آخر ای ایرانی!
تا به کی نادانی
تا چند سرگردانی

بر اروپا بنگر
شور و غوغا بنگر
کز مژگان خون رانی

باری باری بر خود کن نظری
داد ازین دربدری آه ازین بی‌خبری

عزت تو جلالت و شجاعتت کو؟
جلال تاریخی و آن برش شمشیر تو کو؟

کورش و دارای مهین خسرو و شاپورکزین
غرش و آوای سواران جهانگیر تو کو؟
*

نه به دل گفتهٔ زردشت تورا هیچ خبر
نه ز محمد خبر و نی ز علی درتو اثر

اهرمن اندر دل تو جسته مقر
پند بزرگان صدمهٔ دوران رفته ز یادت به نظر
رستم دستان سام نریمان و آن جگر شیر تو کو؟
قالب: چند بندی
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:در دستگاه ماهور
گوهر بعدی:زن با هنر (سه‌گاه‌)
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.