هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از عشق، مستی، و حالات روحی و معنوی سخن می‌گوید. او از مطرب و ساقی می‌خواهد تا با نواختن موسیقی و نوشاندن شراب، حالتی از وجد و شور معنوی ایجاد کنند. شاعر به زیبایی و تأثیرات عشق و مستی بر دل و جان اشاره می‌کند و از حالات روحی و عرفانی خود سخن می‌گوید.
رده سنی:
18+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به شراب و مستی ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۶۷۶
سَبُک بِنْواز ای مُطرب رَبایی
بِگَردان زوتَر ای ساقی شرابی
که آوَرْد آن پَری رو رَنگِ دیگر
زِ چَشمه‌یْ زندگی جوشید آبی
چه آتش زد نَهانْ دِلْبَر به دل‌ها؟
که مَجْلِس پُر شُد از بویِ کَبابی
چرا ای پیرِ مَجْلِس چَنگِ پُرفَن
نگویی نالهٔ نِی را جوابی؟
نِی نُه چَشم، زان چَشمان چه گوید؟
چُنین بیدار باشد مَستِ خوابی
دلِ سنگین چو یابد تابِ آن چَشم
شود در حالْ او دُرِّ خوشابی
گُدازد هر دو عالَم بَحْر گیرد
چون آن مَهْ رو بَراندازد نِقابی
ایا ساقی به اَصحابِ سَعادت
بِدِه حالی تو باری خَمْرِ نابی
قَدَم تا فَرق پُر دارید ازین میْ
که بوی شَمسِ تبریزی بیابی
بِگَردان زوتَر ای ساقی شرابی
که آوَرْد آن پَری رو رَنگِ دیگر
زِ چَشمه‌یْ زندگی جوشید آبی
چه آتش زد نَهانْ دِلْبَر به دل‌ها؟
که مَجْلِس پُر شُد از بویِ کَبابی
چرا ای پیرِ مَجْلِس چَنگِ پُرفَن
نگویی نالهٔ نِی را جوابی؟
نِی نُه چَشم، زان چَشمان چه گوید؟
چُنین بیدار باشد مَستِ خوابی
دلِ سنگین چو یابد تابِ آن چَشم
شود در حالْ او دُرِّ خوشابی
گُدازد هر دو عالَم بَحْر گیرد
چون آن مَهْ رو بَراندازد نِقابی
ایا ساقی به اَصحابِ سَعادت
بِدِه حالی تو باری خَمْرِ نابی
قَدَم تا فَرق پُر دارید ازین میْ
که بوی شَمسِ تبریزی بیابی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۷۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
