هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، بر اهمیت درک و بهره‌برداری از لحظات گذرای جوانی، زیبایی و فرصت‌های زندگی تأکید می‌کند. شاعر از مخاطب می‌خواهد که قبل از از دست دادن این فرصت‌ها، از آنها لذت ببرد و قدرشان را بداند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۸۹۶

چهره نوخط آن تازه جوان را دریاب
زیر ابر تنک آن برق عنان را دریاب

پیش ازان دم که ز مقراض شود پا به رکاب
چشم بگشای، خط مشک فشان را دریاب

دو سه روزی است صفای خط پشت لب او
زود ته جرعه عمر گذران را دریاب

دولت سنگدلان زود به سر می آید
خط ریحانی یاقوت لبان را دریاب

در شب قدر به غفلت گذراندن ستم است
روزگار خط آن تازه جوان را دریاب

تا لب لعل تو بی آب نگشته است ز خط
کشت امید من سوخته جان را دریاب

اگر از حسن گلوسوز بهاری غافل
جگر سوخته لاله ستان را دریاب

اگر از موی شکافان جهانی صائب
کمر نازک آن مورمیان را دریاب
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۹۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.