هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر بی‌اعتباری دنیا، اهمیت عشق الهی، و ارزش‌های معنوی مانند فقر و پاکی تاکید دارد. شاعر از تعلقات دنیوی مانند زیورآلات و لباس‌های فاخر دوری می‌جوید و به سادگی و خلوص دل می‌نازد. همچنین، به موضوعاتی مانند صبر، تواضع، و ارتباط با خداوند اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در متن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد و درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد.

غزل شمارهٔ ۱۲۵۸

(عشق عالمسوز را با حسن و ایمان کار نیست
گردن ما در کمند سبحه و زنار نیست)

سهل مشمر هیچ کاری را که در ملک وجود
هر چه آسان بشمری بر خویشتن دشوار نیست

گردن نظاره کوه طور بیجا می کشد
هر سبک سنگی حریف شعله دیدار نیست

پا به دامن کش که در میزان لطف عام او
پای خواب آلود کمتر از دل بیدار نیست

حسن معنی هر که دارد مردم چشم من است
چشم من چون خانه آیینه صورتکار نیست

ما قماش پاکی طینت تماشا می کنیم
با قبای اطلس و زربفت ما را کار نیست

با درشتان تندخویی کن که ناهموار را
همزبانی بهتر از سوهان ناهموار نیست

با خیال روی او در پرده شرم و حیا
خلوتی دارم که بوی پیرهن را بار نیست

بر سر گفتار صائب خواهد آمد زین غزل
هر که را از نغمه پردازان سر گفتار نیست

در حریم پاکبازان بوریا را بار نیست
فقر را با نقشبندان تعلق کار نیست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۵۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.