هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی به مضامینی همچون ناپایداری دنیا، بی‌اعتنایی طبیعت به رنج انسان، و بی‌نیازی از ظواهر می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر نمادین مانند آتش، خاکستر، و مار سیاه، به بیان مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی می‌پردازد.
رده سنی: 18+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر نیاز به درک و تجربه‌ی بالاتری دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود. همچنین، برخی از تصاویر نمادین ممکن است برای مخاطبان جوانتر پیچیده یا نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۱۲۹۲

در نگارستان تهمت دامن گل پاک نیست
گر همه پیراهن یوسف بود، بی چاک نیست

ثابت و سیار او سوزانتر از یکدیگرند
آتش افسرده در خاکستر افلاک نیست

آسمان از گریه ما خاکساران فارغ است
باغبان را هیچ پروایی سرشک تاک نیست

ما سمندر مشربان را کی تواند صید کرد؟
از می گلگون رخ بزمی که آتشناک نیست

خاک بر فرقش اگر از کبر سر بالا کند
هر که داند بازگشت او به غیر از خاک نیست

طره دستار می باید که باشد زرنگار
اهل ظاهر را نظر بر شعله ادارک نیست

دل به روی راست، خال او ز مردم می برد
خانه صیاد اینجا از خس وخاشاک نیست

ما ز هر روزن سری چون مهر بیرون کرده ایم
روزن جنت به غیر از حلقه فتراک نیست

چون تواند صبح پیش سینه من شد سفید؟
در بساط صبح بیش از یک گریبان، چاک نیست

جاده چون مار سیه آوارگان را می گزد
ما و آن راهی که دام نقش پا در خاک نیست

روزگارم تیره صائب زین سواد ناقص است
شمع در ویرانه ام از شعله ادراک نیست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۹۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.