لب لعلت ز می ناب رباینده ترست
چشم مخمور تو از خواب رباینده ترست

نگه گرم تو از برق سبک جولانتر
طرز رفتار ز سیلاب رباینده ترست

حسن تلخ تو گلوسوزترست از شکر
خم زلف تو ز قلاب رباینده ترست

حسن تلخ تو گلوسوزترست از شکر
خم زلف تو ز قلاب رباینده ترست

پرتو صبح بناگوش تو در سایه زلف
دیده را از شب مهتاب رباینده ترست

نیست از حلقه آن زلف برون شد دل را
این سبکدست ز گرداب رباینده ترست

عالمی دست ز جان شست ز نظاره او
خط تردست تو از آب رباینده ترست

خطر از بیخبری بیش بود پیران را
در دم صبح، شکرخواب رباینده ترست

پیش چشمی که شناسد خطر خودبینی
آب آیینه ز سیلاب رباینده ترست

تا نظر یافتم از چشم نکویان صائب
سخن من ز می ناب رباینده ترست

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir