هوش مصنوعی: این شعر بهار و زیبایی‌های طبیعت را توصیف می‌کند و از عشق و شور زندگی سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند امید، صبر و عرفان اشاره دارد.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد، اما نوجوانان و بزرگسالان می‌توانند از زیبایی و معنای آن لذت ببرند.

غزل شمارهٔ ۱۵۳۳

این نه غنچه است که گلزار به بار آورده است
که به ما نامه سربسته ز یار آورده است

بلبلان را به سر مشق جنون می آرد
خط سبزی که بناگوش بهار آورده است

می کند دیده نظارگیان را روشن
نسخه هایی که بهار از رخ یار آورده است

می توان یافت ز بوی خوش باد سحری
که شبیخون به سر زلف نگار آورده است

تا که دارد سر گلگشت گلستان، که بهار
از گل سرخ، طبقهای نثار آورده است

کوه را سر به بیابان دهد از تاب کمر
خوشخرامی که مرا بر سر کار آورده است

نیست ممکن که به پیراهن یوسف نرسد
دیده هر که چو یعقوب غبار آورده است

نه همین دار ز منصور برومند شده است
عشق بسیار ازین نخل به بار آورده است

گوشه ای هر که ازین عالم پرشور گرفت
کشتی خویش ز دریا به کنار آورده است

دم نشمرده محال است برآرد صائب
هر که در خاطر خود روز شمار آورده است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۳۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.