هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که به مقایسه‌ی بین عشق دیوانه‌وار و عشق حساب‌گرانه می‌پردازد. شاعر در این شعر بیان می‌کند که عشق بی‌قید و شرط، مانند دیوانگی، از عشق محتاطانه و هوشیارانه زیباتر و ارزشمندتر است. همچنین، او از مفاهیمی مانند مستی، باران، پروانه و شمع برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۱۸۹۷

عشق گهرشناس به دیوانه خوشترست
از بهر گنج، گوشه ویرانه خوشترست

زین حاجیان که گرد حرم طوف می کنند
بر گرد شمع گشتن پروانه خوشترست

نشنیده ای که می شکند سنگ، سنگ را؟
دیوانگی به مردم دیوانه خوشترست

باران ابرهای سفیدست تازه تر
از هوشیار ریزش مستانه خوشترست

در ابر از آفتاب توان فیض بیش برد
در پرده دیدن رخ جانانه خوشترست

از شمع بزم اگر چه ثبات قدم خوش است
در سوختن، شتاب ز پروانه خوشترست

در حاجت، آشنا در بیگانگی زند
در یوزه مراد ز بیگانه خوشترست

مستان نمی رسند به کیفیت هوا
در نوبهار توبه ز پیمانه خوشترست

تیغ است در بریدن ره نعل واژگون
بهر خداپرست صنمخانه خوشترست

صائب ز دانه ها که درین دامگاه هست
از بهر صید، سبحه صد دانه خوشترست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.