هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به توصیف قدرت و عظمت الهی می‌پردازد. در آن، خداوند به عنوان موجودی توصیف می‌شود که جهان را می‌آفریند، آتش می‌زند، آسمان‌ها را می‌شکافد و بر همه چیز تسلط دارد. همچنین، به صبر الهی و هدایت انسان‌ها به سوی حقایق اشاره می‌شود.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر یافت می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۷۹۰
بارِ دیگر مِلَّتی بَرساختی، بَرساختی
سویِ جانِ عاشقانْ پَرداختی، پَرداختی
بارِ دیگر در جهانْ آتش زدی، آتش زدی
تا به هفتم آسْمانْ بَرتاختی، بَرتاختی
پَردهٔ هفت آسْمان بِشْکافتی، بِشْکافتی
گوی را در لامَکانْ انداختی، انداختی
سویِ جانانْ بَرشُدی دامَن کَشان، دامَن کَشان
جان‌ها را یک به یک بِشْناختی، بِشْناختی
دَرزدی در طورِ سینا آتشی، نو آتشی
کوه را و سنگ را بُگْداختی، بُگْداختی
بود در بَحْرِ حَقایق، موج‌ها در موج‌ها
بر سَرِ آن بَحْر، جان می‌باختی می‌باختی
صَبر کردی تا که دریا رام گشت و رام گشت
بَهرِ کَشتی بادبانْ اَفْراختی، اَفْراختی
سویِ جانِ عاشقانْ پَرداختی، پَرداختی
بارِ دیگر در جهانْ آتش زدی، آتش زدی
تا به هفتم آسْمانْ بَرتاختی، بَرتاختی
پَردهٔ هفت آسْمان بِشْکافتی، بِشْکافتی
گوی را در لامَکانْ انداختی، انداختی
سویِ جانانْ بَرشُدی دامَن کَشان، دامَن کَشان
جان‌ها را یک به یک بِشْناختی، بِشْناختی
دَرزدی در طورِ سینا آتشی، نو آتشی
کوه را و سنگ را بُگْداختی، بُگْداختی
بود در بَحْرِ حَقایق، موج‌ها در موج‌ها
بر سَرِ آن بَحْر، جان می‌باختی می‌باختی
صَبر کردی تا که دریا رام گشت و رام گشت
بَهرِ کَشتی بادبانْ اَفْراختی، اَفْراختی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۸۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
