هوش مصنوعی:
این متن به زیبایی‌های عشق و تأثیر آن بر زندگی فردی می‌پردازد. با استفاده از استعاره‌هایی مانند ماه، باغ و میوه، شاعر بیان می‌کند که عشق چگونه می‌تواند دنیای فرد را دگرگون کند و به زندگی معنا بخشد. همچنین، متن به مفاهیمی مانند مستی، عقل و نیک و بد نیز اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی مانند مستی و عقل، نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر دیده می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۸۱۹
اگر او ماه مَنَسْتی، شبِ من روزْ شُدسْتی
اگر او هم‌رَهَمَسْتی، همه را راه زَدسْتی
وَگَر او چهرهٔ مَستی، به سَرِ دستْ بِخَستی
زِ کجا عقلْ بِجَستی؟ زِ کجا نیک و بَدسْتی؟
وَگَر او در صَمَدیَّت بِنِمودی اَحَدیَّت
به خدا کوهِ اُحُد هم، خوش و مَستِ اَحَدسْتی
وَ اگر باغْ نه مَستی، که دَرو میوه بِرُستی
زِ کجا میوهٔ تازه به دَرونِ سَبَدسْتی؟
سَبَدِ گفت رَها کُن، سویِ آن باغِ نَهان شو
اگر این گفت نبودی، نه مَدَد بر مَدَدسْتی؟
اگر او هم‌رَهَمَسْتی، همه را راه زَدسْتی
وَگَر او چهرهٔ مَستی، به سَرِ دستْ بِخَستی
زِ کجا عقلْ بِجَستی؟ زِ کجا نیک و بَدسْتی؟
وَگَر او در صَمَدیَّت بِنِمودی اَحَدیَّت
به خدا کوهِ اُحُد هم، خوش و مَستِ اَحَدسْتی
وَ اگر باغْ نه مَستی، که دَرو میوه بِرُستی
زِ کجا میوهٔ تازه به دَرونِ سَبَدسْتی؟
سَبَدِ گفت رَها کُن، سویِ آن باغِ نَهان شو
اگر این گفت نبودی، نه مَدَد بر مَدَدسْتی؟
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۱۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
