هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان احساسات عمیق و عاشقانه، همراه با تصاویر شاعرانه و استعاره‌های زیبا می‌پردازد. شاعر از عشق، اشتیاق، وصف طبیعت و مفاهیم انتزاعی مانند جان پاک، امید و محبت سخن می‌گوید. همچنین، تضادها و تناقض‌های زندگی را با زبانی هنرمندانه به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه نیاز به درک و تجربه بیشتری دارند که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

غزل شمارهٔ ۲۵۳۰

دیده پرخون من گر این چنین طوفان کند
پنجه خورشید را سرپنجه مرجان کند

در تن خاکی چه بال و پر گشاید جان پاک؟
در سفال تشنه چون نشو و نما ریحان کند؟

می شود مطلق عنان نفس از وفور مال و جاه
عرض میدان اسب سرکش را سبک جولان کند

ز اشتیاق آن لب شکرفشان شد دل دو نیم
پسته را در پوست امید شکر خندان کند

جامه فانوس را بر پیکر سیمین شمع
دور باش غیرت پروانه ناچسبان کند

آبداری می کند شمشیر را خونریزتر
در لباس شرم خوبی بیشتر طوفان کند

زاهد از داغ محبت بی نصیب افتاده است
این تنور سرد هیهات است حفظ نازل کند

شعله را صائب به آسانی توان خس پوش کرد
نیست ممکن عشق سرکش را کسی پنهان کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۲۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.