هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های عمیق، به موضوعاتی مانند ناامیدی، عشق، معنویت و حقیقت‌جویی می‌پردازد. شاعر از بی‌ثمری تلاش‌های انسان در رسیدن به آرزوهایش سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که تنها دل روشن و عشق حقیقی می‌توانند راهنمای انسان به سوی سعادت باشند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر، نیاز به درک و تجربه‌ی کافی از زندگی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۴۳۴۵

تر دامنیم آه غم آلود ندارد
این چوب تر ازبی ثمری دود ندارد

دل بر سر آتش زهوا وهوس ماست
این مجمره جز خامی ما عود ندارد

از گریه ما نرم نگردید دل صبح
در شوره زمین آب گهر سود ندارد

غیر ازدل روشن که دلیلی است خدایی
یک قبله نما کعبه مقصود ندارد

در ملک صباحت نتوان یافت ملاحت
این لاله ستان داغ نمکسود ندارد

از عشق دل خام شنیده است حدیثی
آهن خبر از پنجه داود ندارد

چون حلقه کعبه است سزاوار پرستش
چشمی که نگاه هوس آلود ندارد

صاحب سخنی را که سخن سنج نباشد
مانند از ایازی است که محمود ندارد

چون گوهر شب تاب چراغی که خدایی است
هم خانه کند روشن و هم دود ندارد

باجلوه خورشید چه حاجت به چراغ است
دیوانه غم اختر مسعود ندارد

چون غنچه پیکان گذرانده است به سختی
صائب خبری از دل خوشنود ندارد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.