هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان احساسات عمیق و عاشقانه می‌پردازد. در آن از مفاهیمی مانند عشق، درد، اندیشه، حیرت و امید استفاده شده است. شاعر با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند سنگ، شیشه، تیشه و باده، احساسات درونی خود را به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای سنین پایین دشوار باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند درد و حیرت نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.

غزل شمارهٔ ۴۴۳۹

لعل از جگر سنگ گر از تیشه برآید
از دل سخن از کاوش اندیشه برآید

هر لحظه به رنگی ز دل اندیشه برآید
یک باده به صد رنگ ازین شیشه برآید

بی عشق محال است دل سخت شود نرم
گر سنگ به این بوته رود شیشه برآید

جایی که ز حیرت گره دل نگشاید
از فکر چه خیزد چه ز اندیشه برآید

از دوستی تازه خطان دل نتوان کند
هر چند که ریحان سبک از ریشه برآید

در سینه پر ناوک ما اشک شود خون
سیلاب نفس سوخته زین بیشه برآید

در کوه غم عشق خلل راه نیابد
چون ناخن اگر از کف من تیشه برآید

بیرون نرود کجروی ازطینت گردون
این دیو محال است ازین شیشه برآید

هر نخل امیدی که نشاند دل خود کام
آهی شود از سینه غم پیشه برآید

صائب چو به خاطر گذرد برق جمالش
دودم چو نیستان ز رگ وریشه برآید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۴۳۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۴۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.