هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر پیچیده، به موضوعاتی مانند عشق، رنج، غیرت، و تأثیر نصیحت‌های دیگران بر فرد می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند خنده، اشک، عشق سوخته، و تباهی عقل و صبر سخن می‌گوید و به تأثیرات متضاد تجربیات زندگی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و تصاویر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۴۵۳۴

شوخی حسن کی نهان زیر نقاب می شود
خنده برق را کجا ابر حجاب می شود

شوری بخت اگر چنین بی نمکی ز حد برد
گرد نمک به دیده ام پرده خواب می شود

سوخته محبتم غیرت عشق می کشم
من دل خویش می خورم هر که کباب می شود

از دم سرد ناصحان گرمی من زیاده شد
غوره به چشم پختگان باده ناب می شود

رنگ نماند در لبش از نفس فسردگان
باده هوا چو می خورد پابه رکاب می شود

با همه کس یگانه ام از اثر یگانگی
گرد برآید از دلم هر که خراب می شود

مردم چشم می شود دایره محیط را
کاسه هرکه سرنگون همچو حباب می شود

صائب اگر چنین زند جوش عرق ز عارضش
خانه عقل وصبر ودین زود خراب می شود
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۵۳۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۵۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.