هوش مصنوعی: این شعر به موضوع عشق و تأثیرات آن بر عاشق می‌پردازد. عشق باعث دلنوازی و چاره‌سازی برای بیچارگان می‌شود، هرچه پستی بیشتر باشد، سرفرازی نیز افزایش می‌یابد. عشق و زیبایی با هم مرتبط هستند و شمع از پروانه الهام می‌گیرد. همچنین، عشق در مکان‌های مقدس مانند خرابات مغان تأثیرگذار است و حتی افراد ظالم را نرم‌دل می‌کند. در نهایت، شعر اشاره می‌کند که تا زمانی که انسان به بلوغ فکری نرسد، به عشق‌های مجازی روی می‌آورد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر وجود دارد که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۴۶۱۴

عشق راباشد به عاشق دلنوازی بیشتر
می کند بیچارگان را چاره سازی بیشتر

می کشد قامت به قدر ریشه هر نخلی که هست
هر قدرپستی فزونتر، سرفرازی بیشتر

عشق عالمسوز کی فارغ گذارد حسن را؟
شمع از پروانه دارد جانگدازی بیشتر

می شود هرچند محو از روی گرم آفتاب
می کند شبنم همان آیینه سازی بیشتر

د رخرابات مغان از پرتو دلهای پاک
هر قدر آلوده تر دامن نمازی بیشتر

می کشد قامت نی بی مغز بیش از نیشکر
درسبک مغزان بود گردن فرازی بیشتر

پیش راه شکوه خونین نگیرد خامشی
رشته اشک از گره گیرد درازی بیشتر

ظالمان را نرم می گردد دل از فرمان عزل
حسن نو خط می کند عاشق نوازی بیشتر

تا نگردیده است صائب آدمی بالغ نظر
می زند ناخن به دل عشق مجازی بیشتر
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۶۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۶۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.