هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تمثیل‌ها و استعاره‌های مختلف، مخاطب را از طمع و انتظار بی‌جا از دیگران یا شرایط نامناسب برحذر می‌دارد. شاعر تأکید می‌کند که نباید از افراد سبکسر، شرایط ناپایدار، یا منابع نامطمئن انتظار داشت و در عوض باید به داشته‌های خود اکتفا کرد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۴۷۱۵

سنجیدگی ز هیچ سبکسر طمع مدار
از بادبان گرانی لنگر طمع مدار

دیدی به ماه مصرز اخوان چهارسید
زنهار دوستی زبرادر طمع مدار

افیون خمار باده خونگرم نشکند
ازدایه مهربانی مادر طمع مدار

با عمر جاودان نشودجمع سلطنت
آب خضر زجام سکندر طمع مدار

حاصل دهد ز دانه فشانی زمین پاک
بی ابر از صدف در و گوهر طمع مدار

در چشم مور ملک سلیمان چه می کند؟
وسعت ازین جهان محقر طمع مدار

از دل مجو به سینه سوزان من قرار
خودداری از سپند به مجمر طمع مدار

نبود صفای حسن گلوسوز را زوال
واسوختن ز هیچ سمندر طمع مدار

دادند چون ترا دل روشن درین سرا
زنهار روشنایی دیگر طمع مدار

فیض از سیاه کاسه به سایل نمی رسد
از جام لاله باده احمر طمع مدار

دست دعاست حاصل آزادگان وبس
صائب ثمر ز سرو و صنوبر طمع مدار
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.