هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به مفاهیمی مانند حیرت، عجز، وحدت وجود، و ناپایداری دنیا می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر زیبا، به بیان حقایق عمیق هستی می‌پردازد و بر این نکته تأکید دارد که ظواهر دنیوی فریبنده‌اند و حقیقت در ورای آنها نهفته است.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوانتر پیچیده و نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۴۸۲۹

دوزخ ارباب معنی صحبت قال است وبس
هست اگر دارالامانی صحبت حال است وبس

داوری بیهوشی حیرت جهان را برده است
نه همین سوسن درین بستانسرا لال است وبس

می رسند از عاجزی اینجا به منزل رهروان
بی پروبالی درین وادی پروبال است وبس

موج در هرجنبش از حالی به حالی می رود
بحر لنگردار یکتایی به یک حال است وبس

همچو مجنون هیچ کس از رفتن ما داغ نیست
چشم آهو در قفای ما به دنیا است وبس

نه همین سرگشته دارد خاکیان را دانه اش
مرکز افلاک هم آن نقطه خال است و بس

قصر دولت پایداراز دست ارباب دعاست
پشتبان طاق کسری کلبه زال است وبس

از خط و خال تو صائب معنیی فهمیده است
ورنه دام اهل معنی نه خط وخال است وبس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.