می کند دست نوازش هم دل ما را خموش
خشت اگر مانع تواند شد خم می را ز جوش

بازی جنت مخور، از حال آدم پند گیر
درگذر مردانه زین گندم نمای جوفروش

پوچ گویی می دهد بر باد نقد عمر را
زود خالی می شود دیگی که ننشیند ز جوش

دیگران را گرم اگر سازد شراب آتشین
خون ما را شعله آواز می آرد به جوش