۲۰۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۴۹۹۸

به نوحه خانه ایام شاد و خرم باش
بگیر ساغر گلرنگ، گو محرم باش

مشو چو سبزه زمین گیر از گرانجانی
درین بساط سبکروح تر ز شبنم باش

مکن نمک بحرامی به سوده الماس
چو داغ پنبه به گوش از حدیث مرهم باش

چو آفتاب سرت تا زآسمان گذرد
چوابر، فیض رسان تمام عالم باش

ز شرم توست که آزار می کشی صائب
تو نیز بردر عرفان زن و مکرم باش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۹۹۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۹۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.