هوش مصنوعی: این متن به توصیف حالات و رفتار دیوانگان می‌پردازد که از قید و بندهای دنیوی رها شده‌اند. آن‌ها از ماتم و غم دوری کرده و تحت تأثیر جنون، رفتارهای غیرعادی از خود نشان می‌دهند. دیوانگان در بیابانی پر از نمادهای خون و لاله مست می‌شوند و از قوانین عقلانی دوری می‌کنند. همچنین، اشاره‌ای به اتحاد بلبلان و گل‌ها شده که مانند دیوانگان رفتار می‌کنند. در نهایت، تأثیر دیوانگان بر طبیعت و ایجاد آشفتگی توصیف شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و نمادین است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از تصاویر مانند «بوی خون» و «شراب لاله‌گون» ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

غزل شمارهٔ ۵۹۷۹

فارغند از قید چرخ نیلگون دیوانگان
رفته اند از حلقه ماتم برون دیوانگان

هر دم از بی اختیاری صورتی بر می کنند
مهره مومند در دست جنون دیوانگان

سنگ طفلان چیست، کز جان و دل سختی پذیر
کوه را سازند بی صبر و سکون دیوانگان

در بیابانی که باشد لاله زارش بوی خون
مست گردند از شراب لاله گون دیوانگان

تا ز چشم شور ارباب خرد ایمن شوند
می زنند از داغ، نعل واژگون دیوانگان

بلبلان دیوانه اند و بوی گل از اتحاد
می دود در کوچه و بازار چون دیوانگان

می کند باد مخالف شور دریا را زیاد
می شوند آشفته صائب از فسون دیوانگان
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۹۷۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۹۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.