هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعاتی مانند عشق، رنج، تنهایی، و تلاش برای رسیدن به اهداف والا می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند خون، باده، خارا، و دریا برای بیان احساسات عمیق خود استفاده کرده است. همچنین، اشاره‌هایی به طبیعت و عناصر آن مانند سیل، شبنم، و مرغ دارد که بر زیبایی و پیچیدگی متن می‌افزاید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق و استعاری است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و تصاویر مانند 'خون خوراندن' و 'داغ' ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

غزل شمارهٔ ۶۲۱۴

مروت نیست می در پرده، ای رعنا رسانیدن
به یاران خون خوراندن، باده را تنها رسانیدن

خرابات جهان خالی شد از خونابه آشامان
می یک بزم می باید مرا تنها رسانیدن

به کاوش نیست حاجت چشمه دریا دل ما را
ندارد حاصلی ناخن به داغ ما رسانیدن

شرار از سنگ تا آمد برون پروازش آخر شد
چه بال و پر توان در سینه خارا رسانیدن؟

ز دوری گشت سیل نوبهاران خرج راه اینجا
که خواهد قطره ما را به آن دریا رسانیدن؟

چه حاصل جز خجالت داد پیش آن قد رعنا؟
بس است ای باغبان سرو سهی بالا رسانیدن

اگر در بال همت نارسایی نیست چون شبنم
توان خود را به خورشید جهان آرا رسانیدن

نیارد مرغ پر زد در هوا از گرمی خویش
به آن ظالم که خواهد نامه ما را رسانیدن؟

به اندک فرصتی از هم خیالان پیش می افتد
تواند هر که صائب پیش مصرع را رسانیدن
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۲۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۲۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.