هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر ساده‌زیستی، فروتنی، خدمت به دیگران، و تقویت روحیه‌ی مقاومت تأکید دارد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از تکبر دوری کند، مانند مور زحمتکش باشد، به دیگران کمک کند، و در برابر سختی‌ها استوار بماند. همچنین، به ارزش زندگی و بخشش اشاره می‌شود.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در این شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و استعاری نیاز به تجربه‌ی زندگی و بلوغ فکری دارند.

غزل شمارهٔ ۶۳۸۲

از زنگ کبر آینه خویش ساده کن
در زیر پا نظر کن و حج پیاده کن

چون مور مدتی کمر بندگی ببند
دیگر ز روی دست سلیمان، و ساده کن

سامان خاستن نبود شبنم مرا
ای مهر، دستگیری این اوفتاده کن

احسان آفتاب به مقدار روزن است
تا ممکن است روزن دل را گشاده کن

در قبضه تصرف چرخ زبون مباش
مردانه از سپهر مقوس کباده کن

بر توسن سبکرو همت سوار شو
خوشید را ز مرکب گردون پیاده کن

نقصان نکرده است کس از آب زندگی
نقد حیات خود همه را صرف باده کن

تا چون سبو عزیزان خراباتیان شوی
یک چند دستگیری هر اوفتاده کن

صائب هلاک ساده دلان است حسن دوست
تا ممکن است آینه خویش ساده کن
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳۸۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.