هوش مصنوعی:
این متن عاشقانه و عارفانه، بیانگر عشق و اشتیاق عمیق شاعر به معشوق است. او از سجده‌گاه خود به عنوان جای بوسه‌هایش یاد می‌کند و زلف معشوق را تسلی‌بخش حسرت‌هایش می‌داند. شاعر از شیرینی لب معشوق می‌گوید و زخم دندانش را خونبهای او می‌داند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و عارفانه عمیق است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۴۸
سجده گاه بوسه من نقش پای او بس است
دست پیچ حسرتم زلف رسای او بس است
از لب شیرین چه می خواهند خون کوهکن؟
زخم دندان تأسف خونبهای او بس است
دست پیچ حسرتم زلف رسای او بس است
از لب شیرین چه می خواهند خون کوهکن؟
زخم دندان تأسف خونبهای او بس است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
