هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از زبان شانه به عنوان نمادی از خدمت‌گزاری به زلف معشوق سخن می‌گوید و جفای چرخ فلک را نیز ناشی از شوخ‌چشمی معشوق می‌داند. همچنین اشاره می‌کند که گناه کودکان ناشی از آموزش استاد است.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عاشقانه و انتقادی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند جفا و گناه ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.
شمارهٔ ۱۱۷
زبان شانه درازست بر سر عالم
به این که خدمت زلف تو حق شمشادست
جفای چرخ فلک را هم از تو می دانم
که شوخ چشمی طفلان گناه استادست
به این که خدمت زلف تو حق شمشادست
جفای چرخ فلک را هم از تو می دانم
که شوخ چشمی طفلان گناه استادست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
