هوش مصنوعی:
این متن به زیبایی‌های عشق و احساسات عمیق انسانی می‌پردازد. تبسم یار به‌عنوان جان‌بخش، بوسه بر لب او به‌مثابه آب حیات، سکوت عاشقانه به‌سان شمشیر و دل بی‌آسیب به‌مانند پیکان توصیف شده‌است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاری است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و عاطفی نسبی نیاز دارد. همچنین، استفاده از تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۲۲
تبسمی که دهد یار ازان دهن جان است
میی که بوسه بر آن لب زد آب حیوان است
دمی که بی سخن عاشقی است شمشیرست
دلی که آب ز تیغی نخورده پیکان است
میی که بوسه بر آن لب زد آب حیوان است
دمی که بی سخن عاشقی است شمشیرست
دلی که آب ز تیغی نخورده پیکان است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
