هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از درد و رنج خود سخن می‌گوید و احساس تنهایی و حسرت خود را بیان می‌کند. او از ناله‌ها و گریه‌هایش می‌گوید که حتی محیط اطرافش را تحت تأثیر قرار داده است. همچنین، او از فقدان آرامش و خواب پریشان خود می‌نالد و حسرت آغوشی گرم را دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و احساسی است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، موضوعات غم و اندوه و حسرت نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد.
شمارهٔ ۱۲۴
ز ناله ام در و بام قفس نگارین است
ز گریه ام چمن روزگار رنگین است
خزان نسیم برون رانده ای است از چمنش
بهار نسخه آن پنجه نگارین است
به نامه حسرت آغوش خود چه بنویسم؟
که این کتاب مناسب به خانه زین است
چنان به بستر آسودگی نهم پهلو؟
مرا که خواب پریشان به زیر بالین است
ز گریه ام چمن روزگار رنگین است
خزان نسیم برون رانده ای است از چمنش
بهار نسخه آن پنجه نگارین است
به نامه حسرت آغوش خود چه بنویسم؟
که این کتاب مناسب به خانه زین است
چنان به بستر آسودگی نهم پهلو؟
مرا که خواب پریشان به زیر بالین است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
