جز گوشه میخانه مرا جای دگر نیست
چون خم ز خرابات مرا پای سفر نیست

با تلخی هجران بسرآریم که نی را
جز بند گران حاصلی از قرب شکر نیست

چون آینه آب خضر زنگ نگیرد؟
در دور عقیق لب او تشنه جگر نیست