هوش مصنوعی:
این متن به ارزش قناعت و بی‌نیازی از دنیا اشاره دارد و بیان می‌کند که کسی که حیا دارد، به نان دنیا نیاز ندارد. همچنین، از یاری که دلش به دوری از وطن نمی‌سوزد، انتقاد می‌کند و اشاره می‌کند که در وادی تجرید (بی‌نیازی از دنیا) چیزی جز ریگ روان نیست.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۳۲
ارباب حیا را لب نانی ز جهان نیست
روزی ز دل خود خورد آن را که زبان نیست
(یاری که نگیرد دلش از دوری منزل
در وادی تجرید به جز ریگ روان نیست)
روزی ز دل خود خورد آن را که زبان نیست
(یاری که نگیرد دلش از دوری منزل
در وادی تجرید به جز ریگ روان نیست)
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
