هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از احساس درد و رنج خود سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند بوی خون از گل، داغ و سوختگی، و نمک‌سودگی، عمق غم و اندوه خود را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عاطفی و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌باشد. همچنین، موضوعات درد و رنج مطرح شده ممکن است برای سنین پایین‌تر سنگین باشد.
شمارهٔ ۱۸۹
بوی خون از غنچه گل بر دماغم می خورد
سوده مشک از خط ریحان به داغم می خورد
زلف سنبل گر چه شد سر حلقه آشفتگان
پیچ و تاب رشک از دود چراغم می خورد
روی گرمی هرگز از داغ نمکسودم ندید
پنبه گر فرصت بیابد خون داغم می خورد
سوده مشک از خط ریحان به داغم می خورد
زلف سنبل گر چه شد سر حلقه آشفتگان
پیچ و تاب رشک از دود چراغم می خورد
روی گرمی هرگز از داغ نمکسودم ندید
پنبه گر فرصت بیابد خون داغم می خورد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
