هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از نگاه معشوق و تأثیر آن بر آیینه و روح خود سخن می‌گوید. او آرزو می‌کند که نگاه معشوق به سوی او بازگردد و آیینه‌ای که تصویر معشوق را منعکس می‌کند، صفا و درخشش خود را حفظ کند. همچنین، اشاره‌ای به این دارد که حقیقت و زیبایی تنها با رنج و تلاش آشکار می‌شود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی احساسی نیاز دارد. همچنین، ممکن است برخی از استعاره‌ها و تشبیهات برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
شمارهٔ ۲۷۶
نشد قسمت که چندان چشم شوخ او به ما سازد
که مرغ زیرکی منقار با آب آشنا سازد
نگاه آن که بر آیینه روی تو می غلطد
دمش آیینه آب گهر را بی صفا سازد
رخ مقصود از آیینه وقتی جلوه گر گردد
که مالش استخوان پیکرت را رونما سازد
که مرغ زیرکی منقار با آب آشنا سازد
نگاه آن که بر آیینه روی تو می غلطد
دمش آیینه آب گهر را بی صفا سازد
رخ مقصود از آیینه وقتی جلوه گر گردد
که مالش استخوان پیکرت را رونما سازد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
