هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از زیبایی و شکوه یک شخص یا پدیده (مانند سرو) سخن می‌گوید که اگر از بین برود، حتی آواز پرندگان نیز به نشانهٔ سوگ تبدیل می‌شود. همچنین، به دولتی اشاره می‌کند که مانند خورشید در حال غروب است، اما نور آن افزایش یافته و سایه‌اش کاهش می‌یابد، که می‌تواند نمادی از جاودانگی یا تأثیر پایدار باشد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم انتزاعی و استعاری است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار می‌باشد. همچنین، ممکن است نیاز به توضیح مفاهیم فلسفی و ادبی داشته باشد.
شمارهٔ ۳۱۱
گر چنین سرو ز بالای تو درهم گردد
طوق هر فاخته ای حلقه ماتم گردد
دولتی را که چو خورشید رسد وقت زوال
نورش افزون شود و سایه او کم گردد
طوق هر فاخته ای حلقه ماتم گردد
دولتی را که چو خورشید رسد وقت زوال
نورش افزون شود و سایه او کم گردد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
