هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از غم و اندوه خود می‌گوید که مانند باران از چشمانش می‌بارد. او از تلخی‌های زندگی و ناامیدی سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که آرامش از او دور شده است. همچنین، او از تیغ عشق یا سرنوشت سخن می‌گوید که بر زندگی‌اش سایه افکنده است.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند تلخی زندگی و ناامیدی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۳۱۷
شوربختی ز دو چشم تر ما می بارد
تلخکامی ز لب ساغر ما می بارد
از دم تیغ تو آسوده دلان محرومند
این رگ ابر همین بر سر ما می بارد
تلخکامی ز لب ساغر ما می بارد
از دم تیغ تو آسوده دلان محرومند
این رگ ابر همین بر سر ما می بارد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
