۱۸۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۱۷

شوربختی ز دو چشم تر ما می بارد
تلخکامی ز لب ساغر ما می بارد

از دم تیغ تو آسوده دلان محرومند
این رگ ابر همین بر سر ما می بارد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.