دل رمیده به این خاکدان نمی سازد
به هیچ وجه شرر با دخان نمی سازد

به خارخار قفس بلبلی که خوی گرفت
دگر به خار و خس آشیان نمی سازد

فغان من که دل سنگ را به درد آرد
غنیمت است ترا مهربان نمی سازد