هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی‌های معشوق و تأثیر کلام و حرکات او می‌پردازد. شاعر از نرگس‌های شهلای معشوق، خمیازه‌های نمکسود او و نکات گوهربار سخنانش سخن می‌گوید که مانند مروارید در گوش صدف جای می‌گیرند.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و ادبی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از صنایع ادبی و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.
شمارهٔ ۴۳۰
می بی خبر از نرگس شهلای تو ریزد
خمیازه نمکسود ز لبهای تو ریزد
در گوش صدف جای کند از بن دندان
هر نکته که از لعل گهرزای تو ریزد
خمیازه نمکسود ز لبهای تو ریزد
در گوش صدف جای کند از بن دندان
هر نکته که از لعل گهرزای تو ریزد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
