هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از احساس تنگنا و فشار روحی خود می‌گوید و از نگرانی درباره آینده سخن می‌راند. او با وجود زندگی ساده و قناعت‌پسندانه‌اش، گاه چیزهای کوچک را بزرگ می‌بیند و از این بابت رنج می‌برد. در عین حال، به زندگی ساده و دور از تجملات خود اشاره می‌کند که گاه در نظرش همچون ملک سلیمان جلوه می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و روان‌شناختی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی مانند قناعت و عاقبت‌بینی، فهم آن را برای گروه‌های سنی پایین‌تر چالش‌برانگیز می‌کند.
شمارهٔ ۵۰۷
فضای چرخ تنگی می کند بر مغز پرشورم
قبای دار کوتاه است بر بالای منصورم
چنان باریک بین گردیده ام از عاقبت بینی
که جوی شهد آید در نظر چون نیش زنبورم
ز صحرای شکرریز قناعت گوشه ای دارم
که آید در نظر ملک سلیمان دیده مورم
قبای دار کوتاه است بر بالای منصورم
چنان باریک بین گردیده ام از عاقبت بینی
که جوی شهد آید در نظر چون نیش زنبورم
ز صحرای شکرریز قناعت گوشه ای دارم
که آید در نظر ملک سلیمان دیده مورم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
