هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از استعاره‌های زیبا و تصاویر شاعرانه برای بیان مفاهیمی مانند عشق، طبیعت، و زندگی استفاده می‌کند. شاعر از زبان شانه، گیسوی پریشان، گل و بلبل برای انتقال احساسات خود بهره می‌برد و به موضوعاتی مانند فرصت‌های زندگی، عشق سودایی و گذر عمر اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق و استعاره‌های شاعرانه است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق سودایی و گذر عمر برای نوجوانان کم‌سن‌وسال ممکن است نامفهوم یا غیرجذاب باشد.
شمارهٔ ۵۴۹
زبان شانه را از حرف زلفش کی توان بستن؟
پریشان گوی را نتوان ز غمازی زبان بستن
کسی تا چند ریزد خار در چشم تماشایی؟
خدا فرصت دهد، خواهیم نخل باغبان بستن
ز پرکاری نظر می پوشد از عشاق سودایی
دکان داری است در جوش خریداران دکان بستن
غنیمت می شمارم صحبت گل، نیستم بلبل
که عمرم بگذرد ایام گل در آشیان بستن
پریشان گوی را نتوان ز غمازی زبان بستن
کسی تا چند ریزد خار در چشم تماشایی؟
خدا فرصت دهد، خواهیم نخل باغبان بستن
ز پرکاری نظر می پوشد از عشاق سودایی
دکان داری است در جوش خریداران دکان بستن
غنیمت می شمارم صحبت گل، نیستم بلبل
که عمرم بگذرد ایام گل در آشیان بستن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۴۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
