هوش مصنوعی:
این شعر از صائب تبریزی به زیبایی‌های درونی و ارزش‌های اخلاقی مانند قناعت، اعتبار و دوری از فریب اشاره دارد. شاعر تأکید می‌کند که اگر فردی به ظواهر دنیا توجه نکند و به ارزش‌های درونی پایبند باشد، در نظر دیگران محترم و بااعتبار خواهد بود. همچنین، از فریب خوردن توسط وعده‌های پوچ برحذر می‌دارد.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی کلاسیک، فهم آن را برای گروه سنی بالاتر مناسب‌تر می‌سازد.
شمارهٔ ۵۷۷
ز چهره تو چو خوشید نور می بارد
اگر تو در دل شبها ستاره بار شوی
به اعتبار جهان التفات اگر نکنی
به دیده همه کس ز اهل اعتبار شوی
اگر ز نعمت الوان به خون شوی قانع
چو نافه از نفس گرم مشکبار شوی
فریب وعده بی حاصلان مخور صائب
که همچو ساده دلان خرج انتظار شوی
اگر تو در دل شبها ستاره بار شوی
به اعتبار جهان التفات اگر نکنی
به دیده همه کس ز اهل اعتبار شوی
اگر ز نعمت الوان به خون شوی قانع
چو نافه از نفس گرم مشکبار شوی
فریب وعده بی حاصلان مخور صائب
که همچو ساده دلان خرج انتظار شوی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
