هوش مصنوعی:
این متن شعری است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، احساسات و تجربیات درونی را بیان می‌کند. شاعر از عناصری مانند تیغ، گل، سرو، و نمکدان برای توصیف حالات روحی و عاطفی خود استفاده کرده است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای کودکان دشوار می‌باشد. همچنین، ممکن است برخی از مضامین عرفانی و احساسی برای سنین پایین نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۵۹۵
تیغ دو دم بود لب خندان به چشم من
شاخ گل است زخم نمایان به چشم من
گشته است از نظاره آن سرو جامه زیب
سوهان روح، سرو گلستان به چشم من
صبح دگر شود ز پی خواب غفلتم
خالی اگر کنند نمکدان به چشم من
شاخ گل است زخم نمایان به چشم من
گشته است از نظاره آن سرو جامه زیب
سوهان روح، سرو گلستان به چشم من
صبح دگر شود ز پی خواب غفلتم
خالی اگر کنند نمکدان به چشم من
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
