هوش مصنوعی:
شاعر از عشق می‌خواهد تا با حضور خود، دردها و رنج‌هایش را التیام بخشد و او را از غم و افسردگی نجات دهد. او با اشاره به داستان یوسف، از عشق می‌خواهد تا همانند یوسف، خود را به چاه افکند تا به سرانجامی نیکو برسد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاطفی عمیق و اشاره به مفاهیم فلسفی و عرفانی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۶۲۳
بیا ای عشق جان پای در گل را به راه افکن
ز آه سردی آتش در دلم چون صبحگاه افکن
رگ خواب است از افسردگی ها رشته اشکم
به هویی این گرانخوابان غفلت را به راه افکن
ندارد راهی از افتادگی نزدیکتر دولت
چو یوسف خویش را در منزل اول به چاه افکن
ز آه سردی آتش در دلم چون صبحگاه افکن
رگ خواب است از افسردگی ها رشته اشکم
به هویی این گرانخوابان غفلت را به راه افکن
ندارد راهی از افتادگی نزدیکتر دولت
چو یوسف خویش را در منزل اول به چاه افکن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
