هوش مصنوعی: این شعر به نقد ریاکاری و دورویی در رفتارهای دینی و عرفانی می‌پردازد. شاعر از ادعاهای دروغین، تظاهر به زهد، و خودپرستی در لباس عبادت و عرفان انتقاد می‌کند و بر تناقض بین گفتار و کردار تأکید دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم انتقادی عمیق نسبت به نهادهای دینی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی از اشارات ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم یا سنگین باشد.

دعوی اخلاص

گر تو آدم‏زاده هستی عَلّم اَلاَسما چه شد؟
قابَ قَوْسینت کجا رفته است؟ اَوْاَدْنی چه شد؟

بر فراز دار، فریاد اَنَا الحق می‏زنی
مدّعیِ حق طلب، اِنیّت و اِنّا چه شد؟

صوفی صافی اگر هستی، بکن این خرقه را
دم زدن از خویشتن با بوق و با کرنا چه شد؟

زهد مفروش ای قلندر، آبروی خود مریز
زاهد ار هستی تو، پس اقبال بر دنیا چه شد؟

این عبادتها که ما کردیم، خوبش کاسبی‏است
دعوی اخلاص با این خود پرستیها چه شد؟

مرشد از دعوت به سوی خویشتن، بردار دست
لا الهت را شنیدستم؛ ولی الاّ چه شد؟

ماعر بیمایه، بشکن خامه آلوده‏ات
کم دل‏آزاری نما، پس از خدا پروا چه شد؟
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:کتاب عمر
گوهر بعدی:جلوه جمال
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.