هوش مصنوعی:
این شعر از عشق، می‌نوشی، و رازهای درونی سخن می‌گوید. شاعر از یار، میخانه، و درد فراق یاد می‌کند و از طبیعت و نغمه‌های عاشقانه برای بیان احساساتش استفاده می‌نماید.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است و ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نیاز به توضیح بیشتری داشته باشد. همچنین، اشاره‌هایی به شراب و مستی دارد که برای سنین پایین‌تر مناسب نیست.
راز مستی
گشای در که یار ز خُم نوش جان کند
راز درون خویش ز مستی، عیان کند
با دوستان بگو که به میخانه رو کنند
تا یار از خماری خود، داستان کند
بردار پرده از دل غمدیدهات که دوست
اشک روانِ خویش ز دامن، روان کند
با گل بگو که چهره گشاید به بوستان
تا طیر قدس، راز نهان را بیان کند
جامی بیار بر در درویش بینوا
تا رازِ دل عیان، برِ پیر و جوان کند
بلبل به باغ، ناله کند همچو عاشقان
گویی که یاد از غم فصل خزان کند
بگذار دردمندِ فراقِ رُخ نگار
از درد خویش، ناله و آه و فغان کند
راز درون خویش ز مستی، عیان کند
با دوستان بگو که به میخانه رو کنند
تا یار از خماری خود، داستان کند
بردار پرده از دل غمدیدهات که دوست
اشک روانِ خویش ز دامن، روان کند
با گل بگو که چهره گشاید به بوستان
تا طیر قدس، راز نهان را بیان کند
جامی بیار بر در درویش بینوا
تا رازِ دل عیان، برِ پیر و جوان کند
بلبل به باغ، ناله کند همچو عاشقان
گویی که یاد از غم فصل خزان کند
بگذار دردمندِ فراقِ رُخ نگار
از درد خویش، ناله و آه و فغان کند
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:جلوه جام
گوهر بعدی:پرده‌نشین
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
