هوش مصنوعی:
این شعر از مولانا، مخاطب را از پیروی کورکورانه از ظواهر دینی و ریا برحذر می‌دارد و او را به عشق حقیقی و رهایی از تعلقات دنیوی دعوت می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که عشق واقعی نیازمند گذشتن از نفس و تعلقات است و تنها از این راه می‌توان به حقیقت رسید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی موجود در شعر، برای درک و تجزیه‌وتحلیل نیازمند بلوغ فکری و شناختی است که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
دیار دلدار
کور کورانه به میخانه مرو، ای هشیار
خانه عشق بود، جامه تزویر برآر
عاشقانند در آن خانه، همه بی سر و پا
سروپایی اگرت هست، در آن پانگذار
تو که دلبسته تسبیحی و وابسته دیر
ساغر باده از آن میکده، امید مدار
پاره کن سبحه و بشکن درِ این دیر خراب
گر که خواهی شوی آگاه، ز سرّالاسرار
گر نداری سر عشاق و ندانی ره عشق
سر خود گیر و ره عشق به رهوار سپار
باز کن این قفس و پاره کن این دام از پای
پرزنان، پردهدران رو به دیار دلدار
خانه عشق بود، جامه تزویر برآر
عاشقانند در آن خانه، همه بی سر و پا
سروپایی اگرت هست، در آن پانگذار
تو که دلبسته تسبیحی و وابسته دیر
ساغر باده از آن میکده، امید مدار
پاره کن سبحه و بشکن درِ این دیر خراب
گر که خواهی شوی آگاه، ز سرّالاسرار
گر نداری سر عشاق و ندانی ره عشق
سر خود گیر و ره عشق به رهوار سپار
باز کن این قفس و پاره کن این دام از پای
پرزنان، پردهدران رو به دیار دلدار
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:خُم می
گوهر بعدی:پرتو خورشید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
