هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی از حافظ، بیانگر رهایی از تعلقات دنیوی و رسیدن به عشق حقیقی است. شاعر از جدایی از همه چیز به جز معشوق، دیدن یار در مستی، دریدن پرده‌های خودی و رسیدن به حقیقت عشق سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌هایی مانند مستی و باده که نیاز به درک بالاتری دارند، این شعر را برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب می‌سازد.
کعبه دل
تا از دیار هستی، در نیستی خزیدیم
از هر چه غیر دلبر، از جان و دل بریدیم
با کاروان بگویید: از راه کعبه برگرد
ما یار را به مستی، بیرون خانه دیدیم
لبّیک از چه گویید، ای رهروان غافل ؟
لَبیّک او به خلوت، از جامِ می شنیدیم
تا چند در حجابید، ای صوفیان محجوب؟
ما پرده خودی را در نیستی دریدیم
ای پرده دار کعبه، بردار پرده از پیش
کز روی کعبه دل، ما پرده را کشیدیم
ساقی، بریز باده در ساغر حریفان
ما طعم باده عشق، از دست او چشیدیم
از هر چه غیر دلبر، از جان و دل بریدیم
با کاروان بگویید: از راه کعبه برگرد
ما یار را به مستی، بیرون خانه دیدیم
لبّیک از چه گویید، ای رهروان غافل ؟
لَبیّک او به خلوت، از جامِ می شنیدیم
تا چند در حجابید، ای صوفیان محجوب؟
ما پرده خودی را در نیستی دریدیم
ای پرده دار کعبه، بردار پرده از پیش
کز روی کعبه دل، ما پرده را کشیدیم
ساقی، بریز باده در ساغر حریفان
ما طعم باده عشق، از دست او چشیدیم
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:صاحب درد
گوهر بعدی:سرّ عشق
نظرها و حاشیه ها
باران
۱۴۰۰/۸/۹ ۰۰:۵۰
شد مشتبه زکعبه به میخانه راه ما/ای خوشتر از یقین هزار اشتباه ما
