هوش مصنوعی:
در این متن شاعر از تبسم و شادی سخن می‌گوید که مانند باده‌ای گرانبها روح را گرم می‌کند و با اشتیاق درونی، گوهری مانند یاقوت را می‌سوزاند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و استعاری است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان پیچیده و کهن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۲۵۵
تبسم کن که جان باده لعلی قبا سوزد
ز آب آتشین خویشتن یاقوت وا سوزد
ز آب آتشین خویشتن یاقوت وا سوزد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
