گل امشب آخر شب مست برخاست
به جام لاله گون مجلس بیاراست

نشسته سبزه زین سو، پای در بند
ستاده سرو ازان سو جانب راست

صبا می رفت و نرگس از غنودن
به هر سویی همی افتاد و می خاست

من اندر باغ بودم خفته با یار
بنامیزد چو ماهی بی کم و کاست

چو رفتن خواست از پهلوی خسرو
بر آمد از دلم فریاد بی خواست