هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و غمگین است که در آن شاعر از دیدار معشوقه‌ای گذرا و تأثیر عمیق این دیدار بر دلش سخن می‌گوید. او از احساسات شدید خود مانند عشق، اندوه و پشیمانی می‌گوید و از گذر زمان و ناپایداری لحظات با معشوق شکایت می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مضامین عاطفی عمیق و پیچیده‌ای است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعری کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۲۲۰

ترک من دی به رهی مست و خرامان بگذشت
حال چندین دل آسوده ز سامان بگذشت

خلق دریافت به بویش که همو می گذرد
کرد غمازی خود، گر چه که پنهان بگذشت

دیدم آن روی چو خورشید و زدم عطر که تا
نرود او و شنید و خوش و خندان بگذشت

شب ز خونابه دل خاک درش می شستم
کامد اندر دل من ناگه و گریان بگذشت

دی همی گفت که جامه هدر از دیدن من
گریه افتاد به دامان و گریبان بگذشت

زیستن خواستمی از پی رویش زین پیش
دیر زی تو که کنون کار من آسان بگذشت

چند گویی که کنون با تو سخن خواهم گفت
چه کنی مرهم ریشی که ز درمان بگذشت

خسرو از گفته پشیمانست که حال دل گفت
که غمی در دلش آمد که پشیمان بگذشت
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.