هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از خسرو دهلوی، زیبایی و جذابیت معشوق را توصیف می‌کند و از تأثیرات عمیق عشق بر عقل و دین سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند 'کرشمه'، 'فتنه' و 'آفت' به توصیف معشوق می‌پردازد و از قدرت ویرانگر عشق که حتی مردان دین را تحت تأثیر قرار می‌دهد، صحبت می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارند.

شمارهٔ ۲۹۴

جانا، کرشمه تو ره عقل و دین زده ست
فریاد ازان کرشمه که راهم چنین زده ست

فتنه به گوشه های دو چشمت نهان شده
آفت به کنجهای دهانت کمین زده ست

ماری ست گرد عقرب زین حلقه جسته ای
آن جعد به حلقه حلقه که در زیر زین زده ست

تا باد برد بوی تو در باغ پیش سرو
از یاد لاله زار کله بر زمین زده ست

از بهر آن که لاف جمال تو می زند
صد بار باد بر دهن یاسمین زده ست

گفتم به دل که بر تو که زد ناوک جفا
سوی تو کرد اشارت پنهان که این زده ست

چشم تو رای زد که کشد بنده را به ظلم
انصاف می دهم که چه رای متین زده ست

خسرو، تو کیستی که در آیی در این شمار
کاین عشق تیغ بر سر مردان دین زده ست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.